​

In 1980 vond één van de belangrijkste ontmoetingen in mijn leven plaats.

Op de middelbare school ontmoette ik Arianne, die me niet alleen gitaar leerde

spelen en mij zo een perfecte muzikale uitlaatklep wees, maar ook mijn beste

vriend werd.

​

Na de muziekschool in Amsterdam en 4 jaar pianoles bij een heel strenge

juf die mijn muzikale plezier effectief bedierf, was de gitaar een verademing.

Ik kon er alle kanten mee op, mijn eigen nummers veel makkelijker van

muzikaal behang voorzien en het was een portable instrument.

​

Al gauw werd het schoolplein een jamsessie en de gitaar een vervoermiddel.

​

Toen we beiden op onszelf gingen wonen, bleef de muziek; op Arianne's

zolder improviseerden we, de gitaren gingen mee op vakantie en we

speelden en zongen op straat.

Daarna was de geest uit de fles en de stroom liedjes onhoudbaar.

​

​

​